Over mij
Zelfportret zonder camera
Ik ben geboren in Amsterdam, op mijn 18e naar Groningen gekomen om te studeren, vader geworden en nooit meer weggegaan uit het noorden.
Getroffen door de kracht van beeldende kunst ben ik altijd bezig met zoeken naar mogelijkheden om mijn inspiratie te verbeelden.
Ik fotografeer sinds mijn 11e. Vanaf mijn 20e werkte ik in de donkere kamer, waarin ik foto’s de sfeer gaf die ze naar mijn idee behoefden en ontdekte nieuwe beelden in mijn beelden.
Mensen als Günther Spitzing inspireerden me met hun fotografische bewerkingstechnieken waardoor mogelijkheden ontstonden om aan de beperkingen van het gegeven beeld te ontsnappen.
Op heel andere wijze ben ik ook geïnspireerd door Yann Arthus-Bertrand die er in slaagt om fotografie juist zonder enige bewerking te laten ogen als kunstcreaties.
De laatste decennia ben ik hernieuwd gegrepen door de mogelijkheden om beelden grafisch te bewerken, niet langer in mijn donkere kamer, maar op de computer.
Nooit blijkt een foto alleen maar een goede weergave van het gefotografeerde. Naast de primaire weergave bevatten beelden structuren of details die me treffen en meenemen in nog niet geziene werkelijkheden, die daar kennelijk al beschikbaar waren.
Het verschil tussen de werkelijkheid en de verbeelding van die werkelijkheid heeft me van jongs af aan geïntrigeerd.
In mijn werk als klinisch psycholoog – psychotherapeut ben ik gehecht geraakt aan de fundamentele subjectiviteit van de ervaren werkelijkheid.
Soms blijf ik in mijn grafische bewerking dicht bij het oorspronkelijke beeld, maar vaker ontstaat een niet gemakkelijk herleidbaar nieuw beeld.
Een tijd heb ik geworsteld met de vraag of ik moet uitleggen hoe een beeld tot stand is gekomen.
Vooral in het begin had ik die behoefte sterk, uit enthousiasme en verwondering, maar tegelijkertijd gruw ik van kunst die pas gaat spreken als zij wordt verklaard.
Een kunstobject moet in staat zijn zelfstandig de aanschouwer te boeien.
Uiteraard kan een verhaal iets toevoegen aan inzicht in de achtergrond van de wording ervan, maar het moet niet nodig zijn, geen voorwaarde zijn voor de genietbaarheid.
Mijn eerste foto maakte ik op mijn 11e, met een boxcamera:
Mijn zus poseert quasi nonchalant in de kastanjeboom tegenover ons huis.
Het cameraperspectief draagt bij aan de ongewoonheid van de foto:
iemand in een boom wordt meestal van onderaf gefotografeerd,
maar de camera kijkt neer op mijn zus die neerkijkt op een
waarschijnlijk toch wel wat verbaasde voorbijgangster.
Website design en constructie: Joop Wolff